Wat is TDS in kraanwater en waarom is het een slechte graadmeter voor de waterkwaliteit?

Wat is TDS?

Wat is TDS in kraanwater? Is TDS een maatstaf voor de waterkwaliteit? Klopt het dat een hoge TDS in kraanwater slecht is voor de gezondheid? Wat zegt de WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) over TDS in kraanwater? Veel waterliefhebbers en bedrijven die waterfilters voor kraanwater willen promoten, gebruiken TDS (Total Dissolved Solids) als de belangrijkste testmethode voor waterkwaliteit. De reden hiervoor is dat het heel gemakkelijk en goedkoop te meten is. Het probleem is dat dit geen goede maatstaf is en dat het zeer beperkt is wat betreft waterkwaliteitsparameters. In dit artikel zetten we de feiten op een rij en ontkrachten we de mythes over TDS in kraanwater.

TDS bestaat uit anorganische zouten en kleine hoeveelheden organisch materiaal die in water zijn opgelost. De belangrijkste bestanddelen zijn meestal de kationen calcium, magnesium, natrium en kalium en de anionen carbonaat, bicarbonaat, chloride, sulfaat en, met name in grondwater, nitraat. TDS wordt uitgedrukt in mg per volume-eenheid water (mg/l), ook wel parts per million (ppm) genoemd. Natuurlijk mineraalwater en kraanwater kunnen doorgaans een TDS-waarde van 100-300 mg/l hebben. In gebieden met een hoge concentratie mineralen kan de TDS-waarde van natuurlijk kraanwater echter aanzienlijk hoger liggen. Waterfiltertechnologieën zoals omgekeerde osmose, waterdestillatie en ionenwisseling kunnen deze waarde tot bijna nul verlagen, terwijl actieve koolfilters de TDS niet verlagen.

Welke TDS-waarde moet het drinkwater hebben?

Net zoals de meeste flessen mineraalwater een hogere TDS-waarde hebben (bijv. Evian 300 mg/l; San Pellegrino 850 mg/l), kan dit ook gunstig zijn voor kraanwater. De WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) en de meeste andere instellingen die de waterkwaliteit reguleren, beschouwen waarden tot 500 mg/l als volledig veilig en 2000 mg/l veilig voor tijdelijke consumptie als er geen ander water beschikbaar is. De WHO stelt dat er geen direct verband is tussen TDS en waterveiligheid. Voor waarden onder de 1000 mg/l is er geen wetenschappelijk bewijs dat TDS enig verschil maakt, en er is geen gezondheidseffect vastgesteld onder de 2000 mg/l. Om dit nog wat ingewikkelder te maken, is er echter bewijs dat hoge concentraties van specifieke bestanddelen zoals calcium een effect kunnen hebben, maar TDS is hier een zeer vage indicator van, omdat de verschillende parameters die het uiteindelijke getal vormen niet worden gespecificeerd. Kraanwater in Los Angeles varieert bijvoorbeeld tussen 200-600 mg/l, Parijs 200-300 mg/l, Stockholm 73-93 mg/l, Londen 260 mg/l... en al deze gebieden worden beschouwd als veilig en gezond drinkwater.

Hoe werkt hoge Heeft TDS in kraanwater invloed op de smaak?

In een onderzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie kwam een panel van proevers tot de volgende conclusies over het gewenste TDS-gehalte in water (mg/l):

• Minder dan 300: Uitstekend
• 300 - 600: Goed
• 600 - 900: Redelijk
• 900 - 1200: Slecht
• Boven 1200: Onacceptabel

Het testpanel gaf ook aan dat water met een hogere TDS doorgaans een zwaardere smaak en een veel prominenter "mondgevoel" heeft, een term die door waterkenners wordt gebruikt om de algehele sensorische indruk te beschrijven. De bovenstaande waarden worden vaak door waterfiltratiebedrijven en merken van TDS-sensoren aangehaald als indicatoren voor de waterkwaliteit. Maar zoals in de vorige alinea is vermeld, stelt de WHO dat er geen direct verband is tussen TDS en waterkwaliteit, afgezien van de smaak.

Waarom zeggen mensen dan dat de TDS in kraanwater slecht is?

Waarom gebruiken waterfilterbedrijven en amateurs een hoge TDS als argument voor waterfiltratie? De simpele reden is dat het goedkoop en gemakkelijk te testen is. Een TDS-meter is online te koop voor ongeveer $ 50 of minder, en dan kan iedereen thuis gemakkelijk binnen enkele seconden een test uitvoeren. Echte tests die chloor, pesticiden, zware metalen en farmaceutische stoffen meten, die belangrijk zijn voor het bepalen van de waterkwaliteit, vereisen geavanceerde en dure laboratoria. Uw lokale waterbedrijf test het water dagelijks op verontreinigingen en is verplicht om minstens jaarlijks een waterkwaliteitsrapport te verstrekken. Dit levert een wetenschappelijke analyse van de waterkwaliteit op. Een andere reden is dat het een goed argument is om omgekeerde-osmosefilters te verkopen die de TDS aanzienlijk kunnen verlagen.

Wat moet ik doen om nauwkeurige waterkwaliteitstests te krijgen?

Kortom, waterkwaliteitstesten zijn belangrijk, maar denk twee keer na voordat je TDS als indicator gebruikt of het aanvult met andere technologieën. Over het algemeen is de overtuiging dat een hoge TDS slecht is, gebaseerd op misvattingen over de negatieve gezondheidseffecten van mineralen in het lichaam. Als u zelf een test wilt uitvoeren om mogelijke lekkages van zware metalen uit de leidingen van uw gebouw te bepalen (zoals calcium, magnesium, chloor, nitraat, sulfaat, fluoride, natrium, koper of nikkel), kunt u een gedetailleerde doe-het-zelf-testkit van Tap Score hier (VS) kopen of een van de vele andere waterkwaliteitstestlaboratoria.

Conclusie over TDS in kraanwater

• TDS is voornamelijk een maat voor het mineraalgehalte en de zouten in kraanwater. water
• Een hoge TDS betekent niet dat het water onveilig is om te drinken, maar het beïnvloedt wel de smaak.
• Veel merken mineraalwater hebben een TDS van meer dan 500 mg/l en worden als gezond beschouwd om te drinken.
• RO-filters verwijderen alle gezonde mineralen uit het kraanwater.

Bronnen:

WHO, EU Water Framework, EPA